Jak już powiedziałem huna naucza, że podstawowymi zdolnościami świadomości jest zarządzanie uwagą i orientacją. A co różni te dwie rzeczy?
Uwaga to zdolność do skupienia swojej świadomości na pewnym aspekcie mentalnego czy fizycznego doświadczenia. Polega na zauważaniu czegoś bardziej niż wszystkich innych rzeczy. Na przykład: jeśli siedzisz sobie w domu lub w pracy i pozwalasz, aby twoja uwaga dryfowała swobodnie, możesz zauważyć pewne zewnętrzne dźwięki, plamkę na ścianie, wspomnienie z ostatniego weekendu, odczucia wygody lub niewygody spowodowanej przez ubranie, wszystko to jedno po drugim. Kiedy twoja uwaga dryfuje, jedna rzecz pojawia się a wszystkie inne bledną lub znikają kompletnie.
Zatrzymywanie na czymś uwagi nazywa się koncentracją. Używasz tego, kiedy pracujesz nad jakimś projektem, bądź zadaniem, oglądasz film, albo grasz w jakąś grę. W tego typu procesach, co prawda twoja uwaga trochę skacze, ale jednak w określonym zawężonym polu.
Pewna zasada huny mówi, że dostajesz to, na czym się koncentrujesz. To oznacza, że koncentracja wywołuje wibracje w twojej aurze, ta zaś przyciąga najbliższe doświadczenie, podobne do tego, na czym się koncentrujesz. Mała ilość koncentracji spowoduje pomniejsze i czasowe wydarzenia. Im więcej koncentracji i im więcej energii emocjonalnej, tym przyciągane doświadczenia będą bardziej znaczące i długotrwałe, niezależnie od tego czy będą one pozytywne czy negatywne. Jak wszystko inne koncentracja może stać się podświadomym nawykiem. W takim wypadku podświadomość przejmuje zadanie podtrzymywania uwagi, a wzmocnienie tego świadomą koncentracją tworzy te wszystkie rzeczy, które stają się najbardziej stałymi elementami naszego życia. Takie doświadczenia będą trwały tak długo jak długo, nie postanowimy zwrócić na nie świadomej uwagi i zmienić je poprzez decyzję wypływającą z naszej woli.
Świadoma orientacja to całość tego, co znajduje się w danym momencie w naszej świadomości. Zawiera ona doświadczenia odbierane przez zmysły, oraz wszelkie obecne myśli. Choć z pewnością nie jesteśmy świadomi wszystkiego, co dzieje się w danej chwili. Rzeczy wchodzą i wychodzą z pola naszej orientacji, a my możemy je poszerzać i zawężać w zależności od tego, co w danej chwili
robimy.
Uwaga i orientacja nie są tym samym, choć nie da się ich od siebie kompletnie rozdzielić. Można nawet powiedzieć, że uwaga jest narzędziem orientacji. Orientacja jest jak lampa, która może oświetlić cały pokój, zaś uwaga jak latarka, która pozwala obejrzeć pewne elementy z większą dokładnością. Jeśli orientacja jest ograniczona (powiedzmy do pojedynczego pokoju), uwaga może być użyta do odnalezienia drzwi do kolejnego pokoju, co pozwala na ekspansję orientacji.
Orientacja i uwaga mogą być jednocześnie poszerzane i zawężane, i prawdopodobnie każdy człowiek może robić te dwie rzeczy naraz. Kiedy oglądasz film lub czytasz książkę, występuje naturalna tendencja, aby się w to zaangażować w takim stopniu, że twoja orientacja dotycząca innych rzeczy jest bardzo zmniejszona lub w ogóle nie istnieje. Oczywiście to pomaga dobrze się bawić. Ale krytyk filmowy czy literacki musi utrzymać uwagę na opowiadanej historii, a ponadto być świadomym takich aspektów jak wykonanie czy styl. W niektórych sztukach walki używa się techniki polegającej na utrzymywaniu uwagi na przeciwniku i jednocześnie na byciu świadomym całego otoczenia. Dobrzy kierowcy mogą zaangażować się w dyskusję, a jednocześnie część ich uwagi jest skierowana na samochód, drogę, przechodniów i inne samochody. Te przykłady pokazują, że można jednocześnie poszerzać orientację i skupiać uwagę, co dowodzi, że nie są one tym samym.
Fragment pochodzi z książki: "Bądż mistrzem ukrytego ja"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz