Sub-kreacja

Nazwanie sieci ludzkiej subkreacji „pozorami” nie oznacza, że te pozory są nierzeczywiste. Aktualnie są one rzeczywistością; można się o tym łatwo przekonać, jak boleśnie - czasem wręcz nieludzko - są realne i aktywne. W tej sieci kolektywnych sił zawartych jest wiele doświadczeń, które zostały zaakceptowane jako sposób życia: wojny, konflikty, gwałty, walki i kłopoty w najrozmaitszej formie, bieda, choroby, starość, cykle śmierci i odrodzeń, wysiłek ludzkości, aby zrozumieć siebie i wszechświat. Od kiedy takie doskonałości zostały zaakceptowane bez kwestionowania ich, bardzo niewiele z moich zagubionych dzieci usiłowało odnaleźć doskonałość przez zdanie sobie sprawy, że każdemu dałem umysł, który zna wszystkie rzeczy i ma całą siłę – siłę życiową, która nie może się zestarzeć, ponieważ jest to esencja wiecznej młodości.
Zamiast osiągnąć ten punkt zrozumienia, niektóre z moich dzieci myślą, że rzuciłem ich po to, aby zbierały one ziemskie doświadczenia, tak żeby nauczyły się stawiać czoło problemom i żyć z nimi. Niektórzy myślą, że jest to mój sposób karania ich za przeszłe grzechy. Inni myślą, że przyczyną tego wszystkiego jest to, iż zamierzam uformować doskonałe istoty powolnymi metodami prób i błędów – kształtując trochę tu, zaokrąglając tam, odejmując gdzie indziej, w procesie, który ma trwać tysiące żyć; procesie, w którym każdy zostanie doprowadzony do takiej postaci, o jaką mu chodzi.
Jeszcze inni wierzą, że sprawdzam ich, aby zobaczyć, czy zasługują oni na to, żeby po śmierci znaleźć się w niebie. Jeśli okażą się niewarci tego, głosi naiwna wiara, szatan dostanie ich duszę, zostanie ona pogrążona po wsze czasy w jeziorze ognia i siarki. Wszystkie te opowieści są produktami powierzchniowego umysłu, fałszywą interpretacją mojego Słowa.
Chrystus zszedł na ziemię, aby uwolnić ludzi od takich wierzeń, żeby dowiedzieli się, że tak, jak myślą w swoich sercach, tacy właśnie są. Jak Ty myślisz tam, „w swoim sercu?” Jaki jesteś?
Czy nie jest to rejon głębokiego uczucia, powszechnie znany jako podświadomy umysł, który jest w pełni uwarunkowany przez przeszłe wydarzenia, lęki i wątpliwości, nieprzyjemne wspomnienia, mikstury zarówno dobra jak i zła, aż w końcu większość Twoich akcji i reakcji staje się automatycznymi nawykami?
To „serce” jest bardzo ważnym centrum do zrozumienia. Jest jak bogaty rezerwuar ciągle wypełniany tym wszystkim, co wlewasz do niego przez Twój powierzchowny umysł. Jakość idei w Twoim osobistym rezerwuarze determinuje jakość Twoich akcji i reakcji. Jeśli wypełniłeś swój rezerwuar zaakceptowanymi ludzkimi wierzeniami, że istnieje cały szereg ograniczeń, to rzeczywiście – jesteś ograniczony we wszystkich swoich działaniach. Ale jeśli chcesz opróżnić swoje serce i pozwolić mi napełnić je wieczną prawdą, doświadczysz transformacji.
Twoje serce jest Twoim twórczym centrum. Jest ono jak potężne dynamo transmitujące myśli i emocje, którymi je napełniasz, przekształcasz w zamanifestowaną formę. Na przykład, dlaczego rzeczy, których obawiał się Hiob spadły na niego? Ciągle rozmyślał on o swych lękach, i były one dla niego tak żywe, tak intensywne – że złączyły się z jego uczuciami i wpadły do twórczego rezerwuaru, gdzie zostały przetransformowane w substancje wyobrażeń w jego powierzchownym umyśle. To twórcze wyposażenie Twojego centrum serca nie jest dziwaczną wadą w metodzie, jaką się posłużyłem, aby Cię stworzyć. Było moim zamiarem, aby pragnienia Twojego serca były zawsze spełnione. Przez prawidłowe użycie tego twórczego rezerwuaru wszystko, co posiada Ojciec, może być zamanifestowane w Twoim życiu, jeśli jesteś stały w Twoich pragnieniach i Twoje prośby są intensywne, mocno wyrażane.
Jednakże, od kiedy stworzyłem tylko doskonałość, nie chciałem, abyście wypełnili swoje umysły wyobrażeniami zła, pozwalając, żeby te wyobrażenia wpadły do twórczego rezerwuaru i wróciły do was zamanifestowane jako zewnętrzne siły, nad którymi nie macie osobistej kontroli.
Twoje zawsze aktywne centrum pracuje automatycznie. Projektuje ono „formę” taką, jaka była przedtem, w moje swobodne duchowe elementy i ta forma przyjmuje kształt czegokolwiek, co było silnie wizualizowane w powierzchownym umyśle. Centrum serca nie przesiewa doświadczeń i nie materializuje tylko tych, które są dla Ciebie dobre, ponieważ powierzchowny umysł sam jest mistrzem, który przesiewa, i kiedy wyobrażenie połączyło się z uczuciem i zostało tam ustalone, manifestacja odebranego wyobrażenia staje się automatyczna.
Dlatego też „opróżnienie” Twojego powierzchownego umysłu jest podstawową rzeczą, jaką należy zrobić, aby mieć zdolność do zrealizowania i doświadczenia doskonałości mojego kosmosu. Ponieważ tworzenie jest ciągłym procesem i Ja stworzyłem Cię w taki sposób, że możesz mieć wszystko, co czujesz, że chcesz mieć, możesz doświadczyć doskonałej Jedności ze mną tak samo łatwo, jak przedtem doświadczałeś poczucia oddzielenia się ode mnie.Tajemnica polega na kontrolowaniu punktu, w jaki skierowana jest Twoja Świadomość. Wszystkie moje dzieci są bogami i posiadają twórcze siły podobne do moich własnych i przez kontrolowanie punktu, na którym skupiona jest świadomość, sub-kreacja może być usunięta tak samo łatwo, jak powstała.
Nigdy nie cieszyło mnie, kiedy cierpiałeś od nieprzyjemnych doświadczeń stworzonych przez błędne myślenie i nie ustanowiłem żadnych surowych praw, które mówią, że musisz akceptować konsekwencje Twoich błędów.
Odwrotnie, usiłowałem powiedzieć, że przebaczam grzechy natychmiast, usuwam wiele efektów negatywnego myślenia, przeciągam was przez te Drzwi w umyśle i zbieram was w cieniu moich opiekuńczych skrzydeł, gdy tylko wyciągniesz swoją dłoń tak, żebym wiedział, że jesteś gotów.
Gdyby to nie było prawdą, Chrystus byłby zmuszony przecież do odprawienia wielu ufających mu dusz, które przybyły do niego z wiarą, że może im pomóc. Prawdopodobnie powiedziałby Marii Magdalenie na przykład coś takiego: Przykro mi, Mario, ale Ty rzeczywiście jesteś rozpustną kobietą. Będziesz musiała prędzej czy później zebrać to, co zasiałaś. Równie dobrze mogłyby ugodzić Cię kamienie i byłoby po wszystkim.
Oczywiście nie mówił on takich rzeczy. Znał bardzo dobrze moją chęć i siłę do usunięcia wszystkich niedoskonałych sił, które działają.
Wiedział dobrze, że Maria była moją ukochaną córką, i chociaż jej grzechy były jak szkarłat, Ja czekałem, aby uczynić ją białą jak śnieg.
Tak samo jest z Tobą. Zbierasz to, co zasiałeś tak długo, jak Twój powierzchowny umysł dryfuje tu i tam pomiędzy polami dobra i zła, a Twoje uczucia są zapładniane przez tę powierzchowną miksturę. Jeśli tylko zaakceptujesz prawdę mojej wiecznej doskonałości i nauczysz się opanowywać swój powierzchowny umysł w ten sposób, kontrolując swój rezerwuar uczucia, Twój poziom świadomości będzie podniesiony do tego transcedentalnego wierzchołka, gdzie wszelkie złe warunki upadają pod zwierzchnictwem mojego Światła.
Na tym wysokim poziomie świadomości żył Chrystus, po wewnętrznej stronie tych Drzwi do zanurzonego umysłu. Korzystając z tego wysokiego poziomu, był on zdolny do usuwania pozorów sub-kreacji i do przywracania doskonałości moim schorowanym dzieciom.
Nie tylko pokonał on śmierć swojego własnego ciała, ale także przywracał do życia ciała innych, którzy już zmarli.
Łazarz był bardzo drogim przyjacielem i Jezus uczył jego, oraz Marię i Martę moich najcenniejszych prawd.
Łazarz mógłby sam pokonać śmierć, gdyby zaakceptował te prawdy wystarczająco starannie, aby uczynić je aktywnymi w jego własnym twórczym dynamie uczucia. Akceptował on te nauki swoim powierzchownym umysłem, ale nie stały się one u niego podświadome, nie ogarnął poczucia prawdy wystarczająco głęboko, aby dotarło ono do centrum jego serca i zostało zamanifestowane jako rzeczywistość jego doświadczenia. Jego podświadomość ciągle utrzymywała stare wierzenie, że śmierć i grób są niezbędnymi stopniami na drodze do wieczności. Dlatego umarł tak, jak umierają wszyscy, którzy trzymają się tego wierzenia, odkąd jest tak wiele przykładów jego działania. Jezus płakał, ponieważ Łazarz był w posiadaniu prawdy, która uwalnia ludzi od ziemskiego prawa, ale nie był on zdolny porzucić starych wierzeń w sposób tak ostateczny, aby być gotowym przyjąć nowe.
Łazarz zebrał to, co zasiał w swojej podświadomości, ziemskie prawo przyczyny i skutku dokonało swojej destrukcyjnej pracy. To jednak nie powstrzymało Jezusa. Moja siła wewnątrz jest zawsze większa niż jakakolwiek zewnętrzna siła. Kiedy Jezus powiedział: – Łazarzu, wstań! – prawo przyczyny i skutku zostało zniesione i nawet niszczejące komórki ciała odpowiedziały na jego niewypowiedziane rozpoznanie mojego wszechobecnego życia.
Zapytany kiedyś o Galilejczyków, którzy zostali zniszczeni, Jezus odpowiedział: Przypuszczacie, że ci Galilejczycy byli grzesznikami większymi niż inni Galilejczycy, ponieważ cierpieli takie rzeczy? Mówię wam, nie byli większymi grzesznikami; ale jeśli nie będziecie żałować, możecie tak samo upaść.
Jeśli nie będziecie żałować – jeśli nie popatrzycie dookoła, gdzie jesteście, jeśli nie zmienicie swoich myśli i uczuć na pozytywne, wcześniej czy później efekty negatywnych reakcji sprowadzą na was destrukcję.
Jeżeli nie chcesz być oślepiony przez sieć sub-kreacji, przestań używać swoich zmieszanych sił myślowych, które podtrzymują destrukcję – wtedy owa sieć sub-kreacji rozpuści się przed Tobą, najpierw indywidualnie, potem zbiorowo i będziesz podniesiony w wolności do obiecanej krainy dobra.
Wtedy będziesz widział mnie takim, jakim jestem i będziesz wiedział w końcu, że nigdy nie chciałem, abyś gotował się w takim żarze ziemskiego zaduchu. Zawsze chętnie wierzyłeś – czyż nie? – w Boga, który ma całą mądrość i całą siłę? Więc dlaczego miałbyś być okłamywany myśląc, że jestem niezdolny, aby uczynić Cię doskonałym, skoro Cię stworzyłem? Czy miałbym Cię zostawić na wpół skończonego, jako wątłe i bezbronne stworzenie, często niezdolne poradzić sobie ze swoim otoczeniem? Prawdą jest, że stworzyłem Cię na swój obraz i podobieństwo, i jesteś przeznaczony do zrealizowania tej równości w jej pełnej mierze. Brakującym ogniwem w tej realizacji był powierzchowny umysł i jego tendencja pozostawania skupionym w złym kierunku. Stoję przy Drzwiach Twojej Świadomości – pukając w nie. Jeśli tylko zwrócisz się w moim kierunku, opróżniając się, aby odebrać mojego Ducha, Ja wleję tak wiele Światła w rezerwuar Twojego serca, że będzie ono promieniować dobrem i łaską przez wszystkie dni Twojego wiecznego życia.
Dzięki sile tego Światła Twój podświadomy rezerwuar uczucia może być podniesiony z powrotem do swojej oryginalnej czystości, w ten sposób podnosząc Twoje reakcje, sprawiając że włożysz żywą koronę istnienia, dostaniesz twarz i wzór nowej osoby, otworzysz Drzwi w świadomości, które dotąd były dla Ciebie zamknięte. Kiedy to się będzie działo, stary porządek życia odejdzie, sieć sub-kreacji – która wydawała się tak niezwyciężona, jak zaciskające się sztaby żelaza – rozpuści się i zniknie przed Tobą. To odnowienie nie zależy od czasu czy miejsca, ale głównie od Twojej akceptacji i zastosowania prawdy, że rzeczywiście zostałeś stworzony na obraz i podobieństwo Twojego Boga
 

Fragment książki „Drzwi do wszystkiego” Nelson