Rak tarczycy: zagrożenia związane z badaniami przesiewowymi

Szanowny Czytelniku,
badania przesiewowe w kierunku raka tarczycy stały się... zagrożeniem.
Obecne techniki obrazowania są zbyt dokładne. W sztuczny sposób doprowadziły one do tsunami raka tarczycy, jak to opisał jeden z naukowców w wywiadzie dla New York Times¹.
W ciągu ostatnich czterdziestu lat liczba przypadków raka tarczycy w USA wzrosła trzykrotnie. W Szwajcarii od 1975 r. – 2,4 razy. We Francji wzrastała ona od 2 do 6% rocznie – według Martina Schlumbergera, dyrektora Oddziału Medycyny Nuklearnej Instytutu im. Gustave'a Roussy w Villejuif².
Jednakże osoby te nie umierają z powodu raka tarczycy. Liczba zgonów się nie zmienia: pozostaje stale niska.
Są to osoby, u których zdiagnozowano raka. Wierzą one, że mają raka. Martwią się i uważają, że wkrótce umrą, poddają się operacjom i cierpią z powodu ich dalszych konsekwencji.

„Tsunami raka tarczycy”

Już w 2013 roku, 27 sierpnia, British Medical Journal, prestiżowe czasopismo medyczne, biło na alarm³.
Wyjaśniano, że wprowadzenie nowych technik obrazowania w latach 80. ubiegłego wieku doprowadziło do zwiększenia liczby przypadków „przediagnozowania” raka tarczycy.
Nowoczesne metody badania tarczycy (USG) są tak dokładne, że potrafią wykryć najdrobniejsze guzki, których inaczej nie dałoby się zauważyć.
Rezultatem jest pozorna epidemia raka tarczycy. Prowadzi ona do znaczącego wzrostu liczby interwencji medycznych i chirurgicznych oraz do związanego z nimi cierpienia, kosztów i innych niepożądanych konsekwencji.
Niewiarygodnie dużo osób ma guzy tarczycy: „Gdybyśmy na przykład poddali wszystkich ludzi badaniom USG tarczycy, to u 50% z nich znaleźlibyśmy guzek – który w 80% przypadków okazałby się łagodny” – uważa Nicholas Rodondi, dyrektor medyczny Polikliniki w Ile à Berne (w Szwajcarii)⁴.

Lepiej byłoby nic nie robić!

Po wykryciu guza pojawia się pokusa, aby interweniować. Pacjent jest przecież zaniepokojony. Lekarz natomiast obawia się, że pacjent może zwrócić się przeciwko niemu, jeśli nic nie zrobi, a guz się nieprawidłowo rozrośnie.
Jeśli wyniki nie są jednoznaczne, co zdarza się bardzo często, skłaniamy się do leczenia lub przeprowadzenia operacji, nawet jeśli ryzyko rozwoju nowotworu jest niewielkie – wyjaśnia Idris Guessous, lekarka z oddziału epidemiologii szpitala uniwersyteckiego w Genewie (HUG)⁵.
W rzeczywistości w większości przypadków lepiej nic nie robić.
Podczas sekcji zwłok okazuje się, że co najmniej jedna trzecia ludzi ma niewielkie nowotwory tarczycy, których nie wykryto za życia⁶. Z kolei u części osób guzy same zanikają!

Medycyna instytucjonalna się z tym zgadza!

W przeciwieństwie do tego, co zazwyczaj dzieje się z takimi badaniami, które wychodzą poza ramy dominującej myśli medycznej, fakty są tak oczywiste, że uznała je większość urzędowych organów.
Na oficjalnej stronie fundacji onkologicznej Fondation Contre le Cancer można przeczytać:
W ciągu ostatnich sześciu lat znacząco wzrosła liczba przypadków raka tarczycy. Najpierw uważano, że jest to wynik katastrof w Czarnobylu i Fukushimie. Obecnie jednak wiadomo, że zwiększenie liczby przypadków zdiagnozowanych nowotworów wiąże się przede wszystkim z postępami w technikach obrazowania.
Najnowsze techniki umożliwiają wykrycie małych guzków, których wcześniej nie dało się wykryć. Jednakże wiele z tych guzków rośnie powoli albo wcale. Nawet nieleczone nie dawałyby objawów ani nie stwarzały problemów.⁷
Potwierdzono to zresztą ponownie.

Potwierdzenia najnowszego badania

W New England Journal of Medicine opublikowano wyniki interesującego nowego badania dotyczącego raka tarczycy⁸.
Stwierdzono w nim, że liczba przypadków raka tarczycy w Korei Południowej po wprowadzeniu w 1993 r. badań przesiewowych wzrosła piętnastokrotnie.
Jednakże śmiertelność związana z rakiem tarczycy pozostała na tym samym poziomie.
Eksperci w dziedzinie nowotworów zgadzają się, że powodem tego wzrostu nie jest rzeczywisty wzrost liczby przypadków raka tarczycy.
Problemem są powszechne badania przesiewowe w Korei Południowej. Prowadzą one do wykrycia u wielu osób niewielkich niegroźnych guzków. Byłoby lepiej, gdyby ich nie wykryto i pozostawiono je w spokoju.
Po zdiagnozowaniu guzków ani lekarz, ani pacjent nie chcą ich pozostawić. Przeprowadza się więc agresywny zabieg chirurgiczny. W ten sposób ogromna liczba osób cierpi na powikłania spowodowanie niepotrzebnym leczeniem.
Leczenie raka tarczycy jest bardzo drogie i wiąże się z usunięciem tarczycy, która jest ważnym gruczołem regulującym gospodarkę hormonalną.
Pacjenci po zabiegu muszą do końca życia zażywać hormony tarczycy. U wielu z nich leczenie jest skuteczne, ale równowaga hormonalna jest tak chwiejna, że dobre samopoczucie wraca dopiero po latach prób ustalenia właściwego dawkowania. W międzyczasie pojawiają się wahania masy ciała, depresja, zmęczenie i osteoporoza... Zaczynają wypadać włosy...
Zdarza się także, że chirurg uszkadza podczas zabiegu struny głosowe – aż 2% operowanych Koreańczyków doznało paraliżu strun głosowych.
Uszkodzeniu ulegają także przytarczyce, znajdujące się tuż obok tarczycy i regulujące poziom wapnia w organizmie. Po uszkodzeniu przytarczyc, co przydarzyło się aż 11% pacjentów leczonych w Korei Południowej, dochodzi do niedoczynności przytarczyc, trudnej w leczeniu choroby.

Zakaz badań przesiewowych w kierunku raka tarczycy

Koreańscy lekarze wzywają więc obecnie do wprowadzenia zakazu badań przesiewowych w kierunku raka tarczycy, tak jak czyni to dr Hyeong Sik Ahn z Wydziału Medycyny Uniwersytetu w Seulu, główny autor tego nowego badania.
Jednakże władze ignorują ich apel.
W Stanach Zjednoczonych eksperci w dziedzinie tarczycy wzywają do ograniczenia zakresu badań przesiewowych w kierunku raka tarczycy oraz leczenia niewielkich guzków.
Oczywiście, po wykryciu guzka tarczycy należy go zbadać.
Ale obecnie eksperci uważają, że jeśli wszystko wydaje się być w normie, absurdalne byłoby doszukiwanie się problemów i doprowadzenie do potencjalnych powikłań.

Nowość w medycynie: VOMIT

O problemie przediagnozowania wspominałem już przy okazji opisywania raka prostaty i raka piersi.
Techniki obrazowania w medycynie są tak zaawansowane, że w przypadku badań przesiewowych istnieje znaczne ryzyko wykrycia guza.
Ponieważ nie można stwierdzić, jak rozwinie się nowotwór, taka diagnostyka prowadzi do wielu niepotrzebnych zabiegów chirurgicznych, których w innym przypadku wcale by nie przeprowadzono.
Eksperci szacują, że zmniejszenie liczby zgonów z powodu raka nie jest kompensowane przez wszystkie wypadki, działania niepożądane i problemy związane z przediagnozowaniem.
W Stanach Zjednoczonych utworzono nawet nowy termin: VOMIT, czyli victim of modern imaging technology (ofiara nowoczesnych technik obrazowania)⁹.
To osoba, które przeszła niepotrzebny zabieg chirurgiczny. Gdyby nie poddano jej badaniom przesiewowym, niczego by nie wykryto, guzki nie rozwinęłyby się, a jej życie nie byłoby zniszczone ani zagrożone.

Presja wywierana na lekarzy – jeszcze więcej badań

Niektórzy oskarżają lekarzy o chęć „zarabiania” na wielu badaniach i operacjach.
Jestem jednak przekonany, że nie jest to główna przyczyna takiego rozwoju spraw.
Warto wspomnieć o pewnym francuskim lekarzu. Otóż Pierre Goubeau został pozwany przez jednego z pacjentów za to, że nie zlecił on badań przesiewowych krwi w kierunku raka prostaty, którego później zdiagnozowano u tego pacjenta.
W Stanach Zjednoczonych lekarze są ciągle zagrożeni podobnymi pozwami. Dlatego, kiedy lekarz zdaje sobie sprawę, że istnieją odpowiednie badania czy leczenie, bierze na siebie ryzyko związane z odradzeniem ich pacjentowi. Jeśli bowiem coś pójdzie nie tak, to jemu grożą konsekwencje.
Z kolei mądry i rozważny lekarz, który uważa, że lepiej pozostawić pacjenta w spokoju, pozwalając mu uniknąć niepotrzebnych badań czy zabiegów, obecnie może czuć się zagrożony.
Według dr. Emanuela Christa, prezesa szwajcarskiego stowarzyszenia endokrynologów, zleca się zbyt wiele badań. Dlaczego? Koledzy czasami zwierzają mi się, że mniej czasu zajmuje przeprowadzenie badania niż wytłumaczenie niektórym pacjentom, dlaczego nie jest ono potrzebne – ujawnił w gazecie Le Temps¹⁰.
Więc i my, pacjenci, musimy zachować rozsądek i cierpliwość.
Choć czasem trudno oprzeć się histerii wywołanej w mediach i kampaniom „uwrażliwiającym” na konieczność prowadzenia badań przesiewowych, warto zachować rozsądek.
Niepotrzebne leczenie, co jest coraz bardziej oczywiste, jest drogie i przynosi więcej szkody niż pożytku.
A najlepsze, co możesz zrobić, aby uniknąć raka, to próbować żyć zdrowo… naturalnie.
Zdrowia życzę,
Jean-Marc Dupuis